#Perspective

Place: Chiaki's crib

Minsan iba ang nakikita natin sa salamin sa tunay na nakikita ng mga tao sa atin...

BAKING QUEST 2015!

High School pa yata noong huli akong mag-bake... XD

Si Lance at ang Kanyang Pitong Kaibigan

Si Lance at ang Kanyang Pitong Kaibigan

JL Dungca

Walang taong walang kaibigan, mga katagang lahat naman sa atin ay naniniwala. Hayaan niyo akong ikuwento sa inyo kung sino-sino ang aking mga kaibigan, maaari ba?

Si Mark ay palaging may kakaibang pagkilala sa mga tao sa kanyang paligid. Hindi mahalaga sa kanya ang personal na pakikipag-usap bago siya makapagbigay ng anumang persepsyon sa kanyang kapwa. Mahilig siyang mamuna ng mga bagay-bagay base lamang sa panlabas ng kaanyuan ng isang tao at sa kasamaang palad, ito rin ang nagdala sa kanya sa kapahamakan. Minsan niyang sinuri ng tingin ang isang tambay at agad siya nitong grinipuhan.

            Si Ann naman ay maykaya sa buhay, kaya naman lumaking hindi sanay sa mabahong kapaligiran. Anumang lugar na kanyang pupuntahan ay may kaakibat na agarang pag-uusisa patungkol sa kung anong amoy mayroon sa lugar na iyon. Minsan siyang napadaan sa gilid ng basurahan sa isang kalsada at agad na nasambit ang mga katagang tunay ngang sumasalamin sa kanyang pag-uugali at dahil sa gawing ito ng dalaga, isang matinding pambabato ang itinugon sa kanya ng mga namamasura.

            Ang isa ko pang kaibigan ay si Lisa, deretso kung magsalita, kaya naman nagkaroon siya ng kalayaang sabihin sa mga tao ang anumang gusto niyang sabihin sa mga ito. Isang araw, nagkaroon sila nang matinding pag-aaway ng kanyang kaibigan kaya nasambit niya ang lahat ng gusto niyang sabihin dito lalo na ang mga masasakit na salita. Kinabukasan, isang liham ang kanyang natanggap mula sa himpilan ng pulisya.

            Sumunod ay si Anthon, isang palakaibigan na tao, itinuturing din siyang matalik na kaibigan ng ilan. Nasasabihan ng mga problema at higit sa lahat, mga sikreto na sila lamang dapat ang nakaaalam. Kaso sa hindi inaasahang pagkakataon, may kung anong pwersa ang nagtulak kay Anthon na sambitin sa iba ang mga sikreto na nasabi sa kanya at ito ang naging hudyat upang lumayo sa kanya ang kaibigan.

            Isa sa pinakasusubaybayan kong kaibigan ay si Jeff , isang binatang produkto ng kahirapan, maituturing din na palakaibigan ngunit malimit na hindi nagtatagal ang pagsasamang nabubuo dahil ang kanyang mga kaibigan ay itinuturing niyang “kayamanan”, natuto siyang manguha ng mga gamit sa mga ito dahil sa kakapusan na nararanasan.

            Si Andres ang isa sa pinaka-kinaiinggitan ko sa lahat ng aking mga kaibigan, kaya niyang pumunta sa mga lugar na nais niyang puntahan ng walang humahadlang sa kanya. Ngunit isang gabi, nagulat na lamang ako nang mapanood sa isang balita na nahuli siya sa aktong gumagamit ng ipinagbabawal na gamot, labis ang aking pagtataka dahil ni minsan ay hindi ko naman inakala na may koneksyon at kakilala pala siya sa ganoong klaseng lugar. Huli na nang aking mapagtanto na hindi ko pala nasubaybayan ang paglalakbay na ginawa ng kaibigan kong si Andres.

            Bilang panghuli, si Alex, ang kaibigan kong ipinaglihi sa pandesal. Kinahiligan niya ang pagpapaganda ng katawan magmula pa noong kami ay nasa kolehiyo. Kaya ito rin ang naging dahilan kung bakit itong kaibigan kong ‘to ay habulin ng mga kadalagahan saan man siya magpunta. Ang angking kakisigan din ni Alex ang naging dahilan kung bakit siya ngayon ay may apat na anak na. Sa kasamaang palad, ang lahat ng ito ay pawang mga panganay.

            Sila ang aking mga kaibigan, may mga pagkakataon na mapagkakatiwalaan ko sila pero may mga pagkakataon din namang hinahayaan ko lamang na gawin nila kung anuman ang nais nila. Pero sa huli’t huli, masasabi kong ang ating mga kaibigan ay repleksyon lamang kung sino talaga tayo. Lahat tayo ay may kalayaan para sabihin sa ating mga kaibigan na mali o tama ang kanilang mga ginagawa at higit sa lahat, ang pananagutan na sisihin ang ating mga sarili kung ang ating mga kaibigan ay nasadlak sa hindi kagandahang sitwasyon.

            IKAW, anong klaseng kaibigan me’ron ka?

Paggising sa Natutulog na Kamalayan

Paggising sa Natutulog na Kamalayan

ni JL Dungca

“Ang edukasyon ay hindi naituturo, bagkus natututunan”

- Ateneo de Zamboanga University

Nagsimula ang lahat sa isang simpleng tanong, bakit ako nasa paaralan? Bakit kailangan ko pang mag-aral? Tanong naang ilan sa atin ay agarang makasasagot ng “Simple lang, para mag-aral”.  Mahigit isandaang taon na nating isinasabuhay ang konsepto ng pagkakaroon ng edukasyon ng lahat ng tao sa bansa ngunit malinaw ba talaga sa atin ang dahilan kung bakit natin ito kailangang isama bilang bahagi  ng ating buhay.

            Tunay ngang malaki ang pakinabang ng edukasyong natamasa ng isang tao lalo na sa pagsapit niya sa kanyang propesyunal na buhay. Madali niyang naisasapraktika ang mga kasanayang nalinang sa kanya noong siya ay nag-aaral pa at walang kahirap-hirap na nagagawa ang mga bagay na naiatang sa kanya. Sa madaling salita, ang edukasyon ang naghahanda at nagiging bala ng isang tao sa oras na siya ay humarap na sa tunay na laban ng buhay, ang buhay propesyunal.

Nag-aral Ako!

            May mga mag-aaral na nakukuntento sa kung ano ang mga nangyayari sa kanya sa loob ng paaralan. Nakikinig sa kung anong mga aralin ang ibinibigay ng kanyang guro at ginagawa ang mga kahingian na tutugon sa mga pangangailangan ng kanyang kinukuhang asignatura. Sila ang mga mag-aaral na malinaw ang konsepto kung bakit sila pumapasok araw-araw, ito ay para mag-aral.

Natuto Ako!

            May mga mag-aaral na tinitignan ang kanilang pangaraw-araw na karanasan sa loob ng paaralan bilang bahagi ng kanilang gagamiting sandata sa hinaharap. Malimit makita sa mga mag-aaral na ito na kahit na hindi gaanong tumatalim sa kanilang isipan ang mga espesipikong salita kaugnay sa mga aralin ng kanilang guro ay nagkakaroon sila ng kakayahang lumikha ng sariling konsepto upang maipakita pa rin na sila ay tunay na nagbigay-halaga sa oras na inilaan sa kanila ng kanilang guro; sila ang mga mag-aaral na natututo.

Nag-aral vs. Natuto

            Ayon sa prinsipyong pinaniniwalaan ng Ateneo de Zamboanga University, naniniwala ang institusyon na malaki rin ang ginagampanan ng isang mag-aaral para sa kanyang edukasyon. Ilagay na lamang natin sa buhay ng isang guro, masasabi natin na kahit kumpleto sa kahandaan at kasanayan ang guro subalit ang ilan sa kanyang mga mag-aaral ay hindi handang matuto; maaaring magkaroon ng balakid ang una para iparating ang lahat ng aralin sa kanyang mga mag-aaral.

            Ang pagkakaroon ng pagtutulungan sa pagitan ng guro at mag-aaral ay sadyang kailangan upang makamit ang tunay na hangarin ng edukasyon at masabing ang isang mag-aaral ay hindi lang basta nag-aral bagkus siya ay natuto.

Nag-aral ka Lang, Hindi ka Natuto!

            Ang kakayahan ng mga mag-aaral na isabuhay ang mga kaalamang naituro sa kanya ng kanyang guro ang pinakamagandang regalong kaya niyang ibigay dito. Ang paggamit sa mga nalinang na kasanayan at pagbabahagi ng mga kaalaman sa iba ang magpapatunay na ang edukasyon ay tunay na bahagi ng buo nating buhay at hindi lamang sa ilang taon na inilagi natin dito.

            Ang buhay ay isang napakalaking paaralan, may kaakibat na pagkatuto sa bawat pagtahak natin sa buhay at ang pagsasabuhay sa mga pagkatutong ito ang magpapakilala sa atin bilang isang tunay na nilalang na may pagkatuto.

Kalbaryo ng Kabayo

Kalbaryo ng Kabayo

Nabuhay ka, kabayong may angking katangiang

tutulong sa pagharap sa isang mundong ‘di tiyak ang katangian.

Patuloy na lumaki upang galugarin

Ang iyong natatanging kalikasan.

Sumuong ka, sumuong sa kabundukang

kayang punan ang iyong pangangailangan.

Lugar na magtatakda ng iyong

sariling kapalaran.

Humanga ka, humanga sa mga nagtatayugang punong

nagbibigay- lilim sa mga nilalang init ang kahinaan.

Sumabak ka, sumabak sa mga naglalakihang batong pilit

na nanlilinlang sa iyong tunay na tunguhin.

Napagod ka, napagod sa kilo-kilometrong

paglusong- paglakad  na paulit-ulit

na umuubos sa iyong likas na kalakasan.

Nakinig ka, nakinig sa paulit-ulit na awit

na nagpapatunay na isa ka ngang may saysay na kabayo,

umawit kasabay ng iyong natatanging dalangin.

Nasaktan ka, nasaktan sa sugat na hatid ng isang katotohanan,

katotohanang may hangganan din

ang iyong kakisigan.

Nagpatuloy ka, nagpatuloy sa pagpapaanod

sa sitwasyong  laganap nab ago ka pa man isilang.

Sitwasyong pinangkakarera ng mga huwad na hinete

na muling maglalapastangan sa iyong bagong buhay.

Umawit ka, umawit kasabay ng pangakong tatakbo

nang naaayon sa gusting tahaking landas,

Landas na magrerenda sa iyo sa tunay na kapayapaan

at ng iba pang kabayo sa kabundukan.

-          06/ 02/ 13 Sampaloc, Quezon

Anak nga ba ni Dr. Jose Rizal si Adolf Hitler? (Teorya)

            

Anak nga ba ni Dr. Jose Rizal si Adolf Hitler?

(Isinalin ni JL Dungca)
i-HIGH LIGHT ang teksto para makita ang mga tagong mensahe]:-)

           Si Adolf Hitler ay totoong anak sa labas ni Dr. Jose Rizal. Ito pa ang isa sa nakatutuwang bagay na aking narinig. si Mao Zedong ay anak rin sa labas ni Dr. Rizal. May pinagkaiba ba? ang sigurado ako "Naks! kaya ng Pinoy".

          Ngunit, ang dalawang teoryang ito ay nakakatawa, hindi ko nga maisip na itanong ito sa ibang tao upang mas patotohanan pa ang mga pagkakaugnay ng "Der Fuehrer" at ng "Great Helmsman" maging   

ang mga kasalukuyang mag-aaral ay hindi magawang magtanong tungkol sa nakakatawang haka-hakang ito kaya narito ang ilang sa mga pangyayaring maaaring mag-ugnay kina Dr. Rizal at Hitler bilang mag-ama.

          Ang isyu tungkol sa sinasabing anak ni Dr. Rizal si Hitler ay maaaring ibatay sa mga sumusunod na KATOTOHANAN:

* Ipinanganak si Adolf Hitler noong Abril 20, 1889 (nangangahulugang nabuo (sinapupunan) siya noong Agosto, 1888), sa maliit na bayan ng Braunau, malapit sa hangganan ng Germany at Austria.

* Ipinanganak at nanatili siyang Austian hanggang Dekada '30.

* Klara Polzl ang pangalan ng kanyang Ina.

* Minsa'y naging kasambahay sa Vienna.

* Laging kinikilala ni Hitler ang lugar ng kanyang kapanganakan, ang bayan ng Linz sa Austria (tinawag niya itong "my home-town of Linz on the Danube" sa kanyang politikal na pahayag).

* Si Gustav, pinakamatandang kapatid ni Hitler, ay ipinanganak noong Mayo 17, 1885, at ang kanyang ate na si Ida na ipinanganak noong 1886 ay parehong namatay bago pa man ipinanganak si Adolf.

* Bavaria ang tinaguriang "Cradle of Narzism".

* Ang bansang Japan ay ginawang isa sa mga "axis power" ng Narzism, at minsan sinubukang patunayan na sila ay mga Aryans para makasama lamang sa tinatawag nilang "Master Race".

Ngayon pagsamahin ang mga tala sa itaas sa mga nakalistang tala mula sa buhay ni Dr. Rizal:

* iniwan ni Rizal ang Pari noong Pebrero 1, 1886 para pumunta sa Germany. nagtungo siya sa Heidelberg, Wilhlmsfeld, Munich (sa Bavaria), at sa hangganan ng Germany at Austria. nagtungo naman siya sa Leipzig noong Agosto 9, 1886 (bumisita sa iba pang lungsod sa Germany, ayon sa ilang aklat), nakarating noong Agosto 14 at noong Oktubre, nagtungo naman siya sa Dresden at pagkatapos, sa Berlin.

* Natapos niya sa Berlin ang Noli Me Tangere, isa sa mga tauhan nito ay si Maria Clara.

* Sinimulan niya ang kanyang paglilibot sa buong Europa noong Mayo 11, 1887. nakapunta siya sa Dresden, Teschen (ngayon ay Decin sa Czech Rep.), Prague, at sa Brunn (kung saan niya nawala ang kanyang "diamond stickpin"), sa Vienna (kung saan naibalik sa kanya ng isang kasambahay ang kanyang "diamond stickpin" sa hotel na kanyang tinuluyan sa Brunn) sa Austria.

* Noong Mayo 24, 1887, umalis siya ng Vienna sakay ng bangka upang makita ang ilog ng Danube (sa bangka, dito siya unang nakakita ng tissue). nagtapos ang kanyang biyahe sa Linz.

* Mula Linz, nagtungo siya sa Munich (kung saan nagtangkang bumuo ng kilusan si Hitler noong 1923) at Nuremberg (lugar kung saan nagaganap ang pag-aaklas ng mga Nazi at mga pagdinig sa korte), at iba pang lungsod sa Germany.

* Nasa Imperyo ng Aleman si Rizal at minsan lumalabas din sa hangganan ng Germany at Austria, mula Pebrero 1886 hanggang noong pumunta siya sa Switzerland noong Hunyo, 1887.

* Muliing bumalik ng Europa si Rizal mula Mayo 24, 1888 hanggang Oktubre 18, 1891, nagpunta siya ng London, Paris, Brussels, Madrid, Biarritz, Ghent. Nasa Europa siya noong panahon na nabuo (sinapupunan) hanggang sa ipinanganak si Hitler.

* Noong 1888, nagkaroon ng ugnayan si Rizal sa isang Haponesa, si Seiko Usui, noong bumisita siya sa Japan. Nagkaroon siya ng isang anak na babae, si Yuriko na anak ng isang banyaga ilang taon matapos niyang makilala si Rizal. Si Yuriko ay naikasal sa isang anak ng politiko sa Japan.

          Sa pagsasama ng mga impormasyon sa itaas, maaaring mabuo ang mga sumusunod na kongklusyon; baka nabuo (sinapupunan) si Hitler noong 1887 nang pumunta si Rizal sa Linz o sa ibang lugar (tulad ng Brunn- kung saan niya nawala ang "diamond stickpin", at sino ang kasambahay na nagsauli nito sa blumentritt para ipadala sa Vienna?) malapit sa hangganan ng Austria at ang mga nakatatandang kapatid ni Hitler ay mukhang hindi totoo, para pagtakpan ang pagdadalantao kay Hitler. sa madaling salita, ipinanganak si Hitler bago mag 1889.

       O dinadala (conceived) siya noong Agosto, 1888, nang si Rizal ay pinaghinalaang nasa London, o Setyembre, 1888 noong pumunta si Rizal sa Paris ng halos isang linggo (para makipagkita kay Klara?) ang koneksyon ni Rizal ay nakasentro sa Linz, kaya minabuting tumira rito ng pamilya ni Klara (para mabuhay dito ng may inaalalang masasayang sandali). Kaya iba na lamang ang nararamdamang giliw ni Hitler sa nasabing lugar.

      Bilang panghuli, ang anak ni Seiko Usui ay hindi talaga anak ng kanyang banyagang asawa (Alfred Charlton), isa lamang itong palabas. si Yuriko ay anak mismo ni Rizal at alam ito ni Hitler. ito ang dahilan kung bakit mariin ang pagtanggap ni Hitler sa mga Hapon bilang isa sa mga "master race" at gawin ang japan bilang kaalyansa ng mga Nazi.ito rin ang dahilan kung bakit bakit pilit sinasakop ng Japan ang Pilipinas noon. Sinabi ni Yuriko kay Hirohito noon na mas maa-apprecite ni Hitler kung magiging alyansa nila ang lugar ng kanilang Ama, at syempre, ang dahilan kung bakit gustong-gustong maging diktador ni Hitler sa Germany ay dahil dito ginugol ng kanyang Ama ang ilang mahahalagang taon ng kanyang buhay.

          Ito siguro ang dahilan ng pagsulpot ng teoryang ito dahil na rin sa mga impormasyong makikita sa mga aklat ng High School tungkol kay Rizal at sa ilang magagandang nasulat tungkol sa talambuhay ni Hitler. maaari lamang itong ikonekta gamit ang mga piling-piling mga gamit ng ebidensya, subalit hindi ito makaaambag sa anumang kasaysayan na nasusulat (?)

       Ngayon para naman sa teorya na si Mao Zedong ay anak din ni Rizal, sa kasamaang palad, ang teoryang ito ay malabong suportahan ng mga ebidensya. una, si Mao Zedong ay ipinanganak noong 1893 sa Hunan Province, malapit sa Hong Kong. ngunit, noong panahon na iyon (1893), si Rizal ay nakapiit sa Dapitan. Pangalawa, mas posible na mas mabuntis ni Rizal si Klara dahil nasa Europa rin si Rizal noon hindi tulad ngayon na imposibleng mamangka si Rizal papuntang Hong Kong ng walang nakakakitaNakadaan nga siya sa Hong Kong noong 1888 at 1891 ngunit hindi nababanggit na bumisita pa siya sa ibang parte ng China maliban sa Xiamen at Macao, at wala na ngang datos pa na maaaring laruin patungkol sa teoryang ito.

(Original text in English)

source: http://www.cebutravelsite.com/

I-Witness: Don’t English Me!!!

Dokumentaryo ni Howie Severino 

Isang Pagsusuri

binagong (modified) balangkas

I.                   INTRODUKSYON

            Mahigit sa isaandaang taon nang itinuturo sa mga Pilipino ang Wikang Ingles. Maiuugat ito simula nang sakupin ng mga Amerikano ang bansa at baguhin ang sistema ng edukasyon noong panahong iyon. Sinasabing hindi naman talaga mga Amerikano ang unang nagturo ng Wikang Ingles sa mga Pilipino kung hindi ang mga Briton ngunit dahil na rin sa dalawang taon lang ang inilagi ng mga mananakop na Briton sa bansa, mas nadominahan ito ng mga Amerikano. (landmarks) at inakala na sila ang nagpasok ng Wikang Ingles sa bansa. Sa kasalukuyan, mababakas pa rin ang ilang kadugo (descendants) ng mga mananakop na Briton-Indian sa ilang komunidad sa Cainta sa probinsya ng Rizal, sila ay mas kilala sa tawag na Sepoy.  Hindi man opisyal, kapansin-pansin na nasa ilalim pa rin ng bansang Amerika ang bansa gaya na lamang ng pagdepende ng bansa sa kanilang ekonomiya. Kaya napakalaki na lamang ng pagpupursige ng ilan na matutunan ng kahit na ordinaryong Pilipino ang Wikang Ingles dahil sa pagtingin na ang wikang ito ang mag-aangat sa lahat sa kahirapan na kinasasadlakan magpasahanggang ngayon.

            Ayon sa kasaysayan nagsimulang isulong ang pagpapayabong at pagkilala sa Wikang Filipino noong panahon ni dating Pangulong Quezon ngunit higit na nakita ang rurok nito sa pagdating ng panahon ni dating Pangulong Marcos. Nagkaroon ng ilang batas na lubos na nagpaangat sa Wikang Filipino tulad na lamang ng pagsasa-Filipino ng mga pangalan ng mga ahensyang pampamahalaan at paglalagay  ng Ingles na katawagan sa ilalim nito. Ipinakikita lamang na buong ideyang tinignan ni Marcos na ang Wikang Filipino ay hindi kailanmang mapasasailalim ng Wikang Ingles at sa halip itinaas niya ito dahil naniniwala siyang ang Wikang Filipino ay dapat na katinga-tingala habang ito ay ginagamit sa buong bansa. Subalit nang matapos na ang panahon ni Marcos ay unti-unti na ring nabawasan ang sinasabing pagiging prestiyoso ng Wikang Filipino sa bansa. Nagsimulang magsulputan ang ilang mga ideya na ang Wikang Ingles ang wika ng mga may alam at ito ang maghahatid sa bansa sa ganap na kaunlaran. Dahil sa nasirang ekonomiya ng bansa matapos ang rehimeng Marcos, kinakailangang makakuha ng tulong mula sa mga negosyante (investors) ang bagong pamahalaan at ang unang nagparating ng tulong ay walang iba kung hindi ang bansang Amerika. Ang dambuhalang mga negosyo mula rito ang naging sandalan ng mga Pilipino at dahil sa pagiging mabait ng ating mga kababayan ay tayo na rin ang umarok (adjust) sa kanilang katayuan. Isa sa mga kailangan nating matutunan ay ang pagsasalita ng kanilang wika, ang Wikang Ingles. Kaya napilitan ang pamahalaan na suportahan ang ilang mga institusyon partikular na ang mga paaralan na isulong ang Wikang Ingles para sa pagtuturo ng mga asignatura at higit sa lahat, maging ang simpleng diskurso ay isa-Ingles na rin.

            Ang mga pangyayaring ito ang nagbunsod upang makilala ang Pilipinas bilang isa sa mga bansa sa daigdig na may pinakamaraming populasyon pagdating sa pagsasalita ng Wikang Ingles. Ngunit kung ang kahusayan sa pagsasalita nito ang tatanungin, mukhang mahaba-habang debate ang kailangang pagdaanan.

II.                BUOD

            Nagsimula ang dokumentaryo sa paghahanap ni Howie ng mga karatulang nasa Wikang Ingles at pagtatanong sa mga tao kung anong kamalian ang maaari nilang mapuna mula sa naipakitang karatula. Malinaw na sinusubok ni Howie kung gaano kaaral at kabihasa ang mga Pilipino pagdating sa pagbuo ng mga salita sa Wikang Ingles kasabay na rin sa pagtukoy sa mga ito. May mga kababayan tayong nasagot kung anumang mali sa mga karatula ngunit mayorya sa mga tinanong ni Howie ang hindi gaano kabihasa sa pagtukoy sa tamang gamit ng Wikang Ingles. Sumunod sa ipinakita sa dokumentaryo ay ang batang si Jayson, ilang beses na siyang umulit sa kanyang pag-aaral ngunit patulo at patuloy pa rin niyang hindi matutunan ang Wikang Ingles. Pilit na itinuturo at ibinababa ng antas ng kanyang guro ang patutuo ng Ingles para sa mas madaling pagkakaunawa rito subalit para kay Jayson isa itong parusa na kailangang takasan. Sinasabing malaki ang kinalaman ng uri ng pamumuhay ng isang pamilya sa kagalingan ng isang mag-aaral sa paaralan na kanyang pinapasukan. Tulad ni Jayson na limang piso lamang ang baon sa eskwela at ang kanya pang madalas na kainin sa paaralan ay mga pagkaing wala halos sustansya na makukuha. Sinabi rin sa dokumentaryo na ayon sa mga eksperto, isa sa pinakamalaking dahilan kung bakit mataas ang drop-out rate sa mga paaralan ay dahil sa wika. Ayon sa bilingual policy ng bansa, grade 1 pa lamang ay kailangan nang ituro sa bata ang Wikang Ingles kasabay ng pagtuturo sa Wikang Filipino. Ito ang nagiging problema ng mga bata dahil ang ang wikang gamit sa pagtuturo sa kanilang ay hindi ang sarili nilang wika tulad na lamang ng mga kababayan nating mga bisaya,ilokano,bikolano at iba pa. dahil masidhi pa rin ang pagtukoy nila sa Wikang Filipino bilang Tagalog. Kaya nagkaroon din ng Multilingual Act. ang bansa para tugunan at bawasan ang suliranin sa pagkatuto ng isang mag-aaral. Sinabi naman ng isang propesor sa Unibersidad ng Pilipinas at kilala sa pagsusulong ng Wikang Filipino na si Jovy Peregrino na maaaring ang may problema sa pagkatuto ng Wikang Ingles ay hindi ang mag-aaral kung hindi ang tagapagturo mismo nito. Kung ating susuriin, hindi naman talaga mga tagapagsalita ng Wikang Ingles ang mga ito bagkus natuto lamang sila (second-language learner) ng wika kaya kung ituturo man nila ito, wala silang malalim na kaalaman sa kultura at kasaysayan ng wikang kanilang sinasalita. Ilan din sa pinupunto ni G. Peregrino ay mali na kapag ginamit bilang midyum ng pagtuturo ang Wikang Ingles sa halos lahat ng asignatura ay matututo na ng Wikang Ingles ang isang estudyante. Sinabi niya rin na bakit kahit na isandaang taon mahigit nang ginagamit ang Wikang Ingles sa Pilipinas ay wala pa rin tayong tinatawag na purong komunidad na Wikang Ingles lang ang gamit.

            Isa sa mga paaralan na gumagamit at kinikilala ang Multilingual Act. ay ang Mababang Paaralan ng Lubuagen sa probinsya ng Kalinga. Ayon sa mga guro rito mas naiintindihan ng kanilang mga mag-aaral ang iba’t ibang asignatura kung ito ay ituturo sa unang tatlong taon ng kanilang pag-aaral sa elementary bago nila sundin ang bilingual act. Itinanghal din ang kanilang paaralan biolang isa sa pinakamagaling na paaralang elementary sa buong bansa. Minsan na rin nilang itinuro ang mga asignaturang Agham at Matematika sa Wikang Ingles ngunit hindi ito naging matagumpay na nagbunsod sa pagbagsak para sa pinakamababang bilang ng mga mahuhusay na mag-aaral sa buong bansa. Sa kasalukuyan, may mga batas na isinusulong na Wikang Ingles na lamang ang gamitin bilang wikang panturo sa lahat ng antas ng paaralan sa bansa ngunit hindi pa rin masasabi kung ang planong ito ay maghahatid ba sa atin ng tunay na kaunlaran gayon higit na may magpapatunay na epektibo ang paggamit ng kinagisnang wika sa kaunlaran ng isang indibidwal at komunidad. Maraming debate pa ang maaaring maganap patungkol sa usapin ng wika sa Pilipinas kaya mahirap pang isara ang kabanatang ito para sa ilan na tunay na nagmamalasakit sa Wikang Pambansa.

III.             KAHULUGAN NG PAMAGAT

                 “Don’t English Me”

            Ang “Don’t English Me” sa literal na pagpapakahulugan sa Filipino ay “Huwag mo ‘kong Inglesin”, sa madaling salita, kapag nasa bansang Pilipinas ka matuto kang magsalita ng Filipino. Kaya nahihirapan ang mga kababayan natin na magsalita ng perpektong Ingles dahil wala sa sinasabing sistema ng kultura, kumbaga sa lahi ay hindi mo kadugo. Kaya mahirap para tanggapin dahil walang lukso ng dugo na nagaganap sa pagitan ng Wikang Ingles at tayo mismong mga Pilipino.

IV.             PAGPAPAHALAGA AYON SA NILALAMAN

a.       KALAGAYANG SOSYAL O PANGKABUHAYAN

            Masasabing ang Wikang Ingles ay wika ng mga maykaya sa buhay. Kaya naman kung ang gamit mong wika ay Wikang Filipino, awtomatiko kang mailalagay sa klasipikasyon ng mga mahihirap nating kababayan. Itong maling pananaw na ito ang pilit na ikinikintal sa isipan nating mga Pilipino. Tayo na mismo ang nagpapakumbaba pagdating sa usapin ng wika. Nagiging mababa ang pagtingin natin sa ating sarili kapag Wikang Filipino ang ating sinasalita. Katulad na lamang sa pagiging wikang intelekwal diumano ng Wikang Ingles. Ang sa akin lang naman, hindi ba intelektwal ang mga nagtuturo ng Wikang Filipino dahil ito ang kanilang tinuturo?

b.      KULTURANG PILIPINO

           

            Ang pagiging mapagkumbaba ng mga Pilipino ang naging dahilan kung bakit naging mabilis ang pagtanggap ng Wikang Ingles sa bansa. Dahil ang mga Pilipino ay “ayaw ng away”, tayo na mismo ang lulugar sa kanilang antas. Ang sa akin lang naman, paano mo isisigaw at ipakikilala sa buong mundo ang kulturang Pilipino gayong sarili mo ngang wika na bahagi rin ng iyong kultura ay hirap ka nang ipagtanggol sa iba?

c.       PILOSOPIYANG PILIPINO

            Isa sa mga paborito kong konsepto pagdating sa mga Pilipino ay ang konsepto ni Zeus Salazar na pantayong pananaw, ang Pang-ako, Pantayo, at Pang-silang Pananaw. Ang pang-akong/tayo pananaw ang bibigyan ko ng punto. Ang mga Pilipino ay likas na maalam at bukas para sa iba’t ibang kaalaman, kaya nang ituro at ipasok sa sistema ng edukasyon ng Pilipinas ang pag-aaral at pagmamasterado ng Wikang Ingles tinanggap ko ito dahil kaya ko naman. Nakaya kong magsalita at makaintindi ng Wikang Ingles dahil ginusto ko rin naman. ganito tayong mga Pilipino, kaya natin ang anumang bagay. Ang sa akin lang, paano ako magiging masterado sa Wikang Ingles gayong hindi pa ako ganap na mahusay sa Wikang Filipino, hindi ko ba kaya?

d.      SIMBOLISMONG PILIPINO

            Ang wika ang isa sa sumisimbolo ng pagkakakilanlan ng isang lahi. Makikilala mo ang Koreano, Aleman, Intsik, Amerikano at iba pa kung mahusay at bihasa sila sa pagsasalita sa kanilang sariling wika. Kaya ang Wikang Filipino ay hindi lang basta salita kung hindi ito rin ang sumisimbolo sa pagiging Filipino natin kaalinsabay ng ating kultura. Ang sa akin lang, ang Wikang Ingles ay sumisimbolo sa mga Amerikano, kaya bakit kailangan ipilit sa atin ang pagkabihasa rito kung may sarili naman tayong pagkakakilanlan?

V.                KAHALAGAHAN

a.       LIPUNAN

            Sa mga makapanonood ng dokumentaryong ito, maaaring magkaroon kayo ng iba’t ibang persepsyon ukol sa usapin ng wika pagdating sa gampanin nito sa pagbubuklod ng mga tao sa lipunan. Malinaw na ipinakita sa dokumentaryo na malaki ang ginagampanan ng wika partikular na ng Wikang Filipino para sa ikauunlad ng isang komunidad. Tignan na lamang natin ang wika partikular na ng kinagisnang wika bilang intrumento ng pakikipagtalastasan sa isang komunidad. Kung ang lahat ng tao ay nagkakaintindihan, madali ang sistema ng pag-uusap at dahil magaan nilang naiintindihan ang bawat isa ay madali rin silang nagkakasundo kung mayroon mang hindi pagkakaunawaan sa isang komunidad.

b.      KABUHAYAN

            Malaki ang gampanin ng wika sa pagpapabuti ng kalagayan ng pamumuhay ng isang indibidwal. Maaaring ito ang maging susi sa lubos na kahusayan ng isang tao sa larangang kanyang pipiliin. Tulad na lamang ng pagiging Guro. Ang kahusayan ng Guro sa wika ang magsisilbing susi para sa mas madali at mabisang pagkatuto ng mga mag-aaral sa kanyang mga aralin. Kung hirap ang Guro sa wikang kanyang ginagamit sa pagtuturo, paano na lamang ang mga estudyante na mas hirap na intindihin ang kanyang Guro tuwing ito ay magsasalita.

c.       SARILI

            Bilang isang mag-aaral na nagpapakadalubhasa sa Wikang Filipino, masakit na isipin na mismong mga kababayan natin ang nagsusulong na gamitin ang Wikang Ingles bilang isang wikang nagbibigay talino sa kapwa nating mga Pilipino. Sana sa darating na panahon ay makita kong may mataas ng pagkilala ang mga kababayan natin sa sarili nating wika dahil tulad ng Wikang Ingles na 400 taong hinubog at pinagtibay ng panahon, dumaan din ito sa pagsubok at sana ito rin ang pagsubok na pinagdadaanan ng Wikang Filipino sa kasalukuyan. Nais kong ipagmalaki na ako ang isa sa magsisilbing kasangkapan ng paghubog nito sa paraan ng pagtuturo ng wasto at tapat na Wikang Filipino sa mga kabataang pag-asa ng hinuhubog nating bayan.