Paggising sa Natutulog na Kamalayan

Paggising sa Natutulog na Kamalayan

ni JL Dungca

“Ang edukasyon ay hindi naituturo, bagkus natututunan”

- Ateneo de Zamboanga University

Nagsimula ang lahat sa isang simpleng tanong, bakit ako nasa paaralan? Bakit kailangan ko pang mag-aral? Tanong naang ilan sa atin ay agarang makasasagot ng “Simple lang, para mag-aral”.  Mahigit isandaang taon na nating isinasabuhay ang konsepto ng pagkakaroon ng edukasyon ng lahat ng tao sa bansa ngunit malinaw ba talaga sa atin ang dahilan kung bakit natin ito kailangang isama bilang bahagi  ng ating buhay.

            Tunay ngang malaki ang pakinabang ng edukasyong natamasa ng isang tao lalo na sa pagsapit niya sa kanyang propesyunal na buhay. Madali niyang naisasapraktika ang mga kasanayang nalinang sa kanya noong siya ay nag-aaral pa at walang kahirap-hirap na nagagawa ang mga bagay na naiatang sa kanya. Sa madaling salita, ang edukasyon ang naghahanda at nagiging bala ng isang tao sa oras na siya ay humarap na sa tunay na laban ng buhay, ang buhay propesyunal.

Nag-aral Ako!

            May mga mag-aaral na nakukuntento sa kung ano ang mga nangyayari sa kanya sa loob ng paaralan. Nakikinig sa kung anong mga aralin ang ibinibigay ng kanyang guro at ginagawa ang mga kahingian na tutugon sa mga pangangailangan ng kanyang kinukuhang asignatura. Sila ang mga mag-aaral na malinaw ang konsepto kung bakit sila pumapasok araw-araw, ito ay para mag-aral.

Natuto Ako!

            May mga mag-aaral na tinitignan ang kanilang pangaraw-araw na karanasan sa loob ng paaralan bilang bahagi ng kanilang gagamiting sandata sa hinaharap. Malimit makita sa mga mag-aaral na ito na kahit na hindi gaanong tumatalim sa kanilang isipan ang mga espesipikong salita kaugnay sa mga aralin ng kanilang guro ay nagkakaroon sila ng kakayahang lumikha ng sariling konsepto upang maipakita pa rin na sila ay tunay na nagbigay-halaga sa oras na inilaan sa kanila ng kanilang guro; sila ang mga mag-aaral na natututo.

Nag-aral vs. Natuto

            Ayon sa prinsipyong pinaniniwalaan ng Ateneo de Zamboanga University, naniniwala ang institusyon na malaki rin ang ginagampanan ng isang mag-aaral para sa kanyang edukasyon. Ilagay na lamang natin sa buhay ng isang guro, masasabi natin na kahit kumpleto sa kahandaan at kasanayan ang guro subalit ang ilan sa kanyang mga mag-aaral ay hindi handang matuto; maaaring magkaroon ng balakid ang una para iparating ang lahat ng aralin sa kanyang mga mag-aaral.

            Ang pagkakaroon ng pagtutulungan sa pagitan ng guro at mag-aaral ay sadyang kailangan upang makamit ang tunay na hangarin ng edukasyon at masabing ang isang mag-aaral ay hindi lang basta nag-aral bagkus siya ay natuto.

Nag-aral ka Lang, Hindi ka Natuto!

            Ang kakayahan ng mga mag-aaral na isabuhay ang mga kaalamang naituro sa kanya ng kanyang guro ang pinakamagandang regalong kaya niyang ibigay dito. Ang paggamit sa mga nalinang na kasanayan at pagbabahagi ng mga kaalaman sa iba ang magpapatunay na ang edukasyon ay tunay na bahagi ng buo nating buhay at hindi lamang sa ilang taon na inilagi natin dito.

            Ang buhay ay isang napakalaking paaralan, may kaakibat na pagkatuto sa bawat pagtahak natin sa buhay at ang pagsasabuhay sa mga pagkatutong ito ang magpapakilala sa atin bilang isang tunay na nilalang na may pagkatuto.