Si Lance at ang Kanyang Pitong
Kaibigan
JL Dungca
Walang
taong walang kaibigan, mga katagang lahat naman sa atin ay naniniwala. Hayaan niyo
akong ikuwento sa inyo kung sino-sino ang aking mga kaibigan, maaari ba?
Si
Mark ay palaging may kakaibang pagkilala sa mga tao sa kanyang paligid. Hindi
mahalaga sa kanya ang personal na pakikipag-usap bago siya makapagbigay ng
anumang persepsyon sa kanyang kapwa. Mahilig siyang mamuna ng mga bagay-bagay
base lamang sa panlabas ng kaanyuan ng isang tao at sa kasamaang palad, ito rin
ang nagdala sa kanya sa kapahamakan. Minsan niyang sinuri ng tingin ang isang
tambay at agad siya nitong grinipuhan.
Si Ann naman ay maykaya sa buhay,
kaya naman lumaking hindi sanay sa mabahong kapaligiran. Anumang lugar na
kanyang pupuntahan ay may kaakibat na agarang pag-uusisa patungkol sa kung
anong amoy mayroon sa lugar na iyon. Minsan siyang napadaan sa gilid ng
basurahan sa isang kalsada at agad na nasambit ang mga katagang tunay ngang
sumasalamin sa kanyang pag-uugali at dahil sa gawing ito ng dalaga, isang
matinding pambabato ang itinugon sa kanya ng mga namamasura.
Ang isa ko pang kaibigan ay si Lisa,
deretso kung magsalita, kaya naman nagkaroon siya ng kalayaang sabihin sa mga
tao ang anumang gusto niyang sabihin sa mga ito. Isang araw, nagkaroon sila
nang matinding pag-aaway ng kanyang kaibigan kaya nasambit niya ang lahat ng
gusto niyang sabihin dito lalo na ang mga masasakit na salita. Kinabukasan, isang
liham ang kanyang natanggap mula sa himpilan ng pulisya.
Sumunod ay si Anthon, isang
palakaibigan na tao, itinuturing din siyang matalik na kaibigan ng ilan.
Nasasabihan ng mga problema at higit sa lahat, mga sikreto na sila lamang dapat
ang nakaaalam. Kaso sa hindi inaasahang pagkakataon, may kung anong pwersa ang
nagtulak kay Anthon na sambitin sa iba ang mga sikreto na nasabi sa kanya at
ito ang naging hudyat upang lumayo sa kanya ang kaibigan.
Isa sa pinakasusubaybayan kong
kaibigan ay si Jeff , isang binatang produkto ng kahirapan, maituturing din na
palakaibigan ngunit malimit na hindi nagtatagal ang pagsasamang nabubuo dahil
ang kanyang mga kaibigan ay itinuturing niyang “kayamanan”, natuto siyang
manguha ng mga gamit sa mga ito dahil sa kakapusan na nararanasan.
Si Andres ang isa sa pinaka-kinaiinggitan
ko sa lahat ng aking mga kaibigan, kaya niyang pumunta sa mga lugar na nais
niyang puntahan ng walang humahadlang sa kanya. Ngunit isang gabi, nagulat na
lamang ako nang mapanood sa isang balita na nahuli siya sa aktong gumagamit ng
ipinagbabawal na gamot, labis ang aking pagtataka dahil ni minsan ay hindi ko
naman inakala na may koneksyon at kakilala pala siya sa ganoong klaseng lugar.
Huli na nang aking mapagtanto na hindi ko pala nasubaybayan ang paglalakbay na
ginawa ng kaibigan kong si Andres.
Bilang panghuli, si Alex, ang
kaibigan kong ipinaglihi sa pandesal. Kinahiligan niya ang pagpapaganda ng
katawan magmula pa noong kami ay nasa kolehiyo. Kaya ito rin ang naging dahilan
kung bakit itong kaibigan kong ‘to ay habulin ng mga kadalagahan saan man siya
magpunta. Ang angking kakisigan din ni Alex ang naging dahilan kung bakit siya
ngayon ay may apat na anak na. Sa kasamaang palad, ang lahat ng ito ay pawang
mga panganay.
Sila ang aking mga kaibigan, may mga
pagkakataon na mapagkakatiwalaan ko sila pero may mga pagkakataon din namang
hinahayaan ko lamang na gawin nila kung anuman ang nais nila. Pero sa huli’t
huli, masasabi kong ang ating mga kaibigan ay repleksyon lamang kung sino
talaga tayo. Lahat tayo ay may kalayaan para sabihin sa ating mga kaibigan na
mali o tama ang kanilang mga ginagawa at higit sa lahat, ang pananagutan na
sisihin ang ating mga sarili kung ang ating mga kaibigan ay nasadlak sa hindi
kagandahang sitwasyon.
IKAW, anong klaseng kaibigan me’ron
ka?