Pagdaot sa daut-dautang lahi

Nangarap ka noong bata ka pa,

Tiningala ang mga nagtataasang pangarap

at hinangad na matustusan ang mga kagustuhan.

Napadpad ka,

Napadpad ka sa kulungan ng mapanlinlang na karunungan,

Pilit inarok ang mapagpanggap na titulong

Sandata raw sa hinaharap.

Sa wakas,

Nakatakas ka na sa mapanlinlang na kulungan,

Pa’no na ang mga susunod na araw sa iyong buhay?

Ano ang iyong magiging buhay?

Maniniwala ka pa ba sa magandang buhay?

Napadpad ka,

Napadpad ka sa bagong paraisong nagpataas pa lalo sa iyong mga pangarap,

Naging matatag sa pakikisalamuha sa mga espiritong de susi,

Sinasaid ang gasolinang sa iyo’y nagbibigay sigla

at pilit na isinasaisip ang mas magandang paraisong kapalit ng lahat ng iyon.

Lumipas na,

Napupudpod na ang mitsa na sa iba’y nagbibigay liwanag,

Hindi alintana na ito’y paubos na.

Binawi na,

Binawi ka ng tahanang pinagmulan ng lahat ng iyong mga pangarap,

Pangarap na nagdala sa iyo sa kahindik-hindik na hinaharap

at nagpakita sa tunay na mantsa ng mapanlinlang na  paraisong

minsa’y naging instrumento ng paghubog ng iyong sunud-sunurang isipan.

Wala na,

Naglaho na ang mga pangarap na minsa’y nagbigay halaga sa iyong buhay,

Wala na ang mga paghihirap na dulot ng mga espiritong de susi

at wala na ang pag-asa ng iba sa bunga ng iyong mga pangarap.

Binabati kita!

Binabati kita sa’yong pagkatalo…